شب بخیر شبِ بی ماه ..

شب بی تو . . .

شب بخیر کابوس های من ..

ترانه های تو . . .

قدم بزن بازم برام                                 با ریتم دلواپسی هات

پابزار روی تنم

منم مست اون چشات

. . .

سال هاست چشم هایت را ندیده ام ..

بستی به روی چند واژه ناخوانا میان این سطر ../ شک شدی میان سالها ابدیت محض..

ابدیت چشم هایت

. . .

میترسم ../ میلرزم ../ میگریم ..

من الغریب الی الحبیب .../ و دنیا آوار میشود به روی سرم ... / و منم و امام زمانُ عرفه ..

نه مسلم ../ نه حبیب ../ نه عباس ..

انگار یادمان نیست که دست خطمان چقدر شبیه کوفیان است ../ مسلم سفیرِ جان بود و حبیب نفسِ جان ...

و عباس .../ مردانگی های آفتاب ...

هنوز هم میترسم از این غروب های بدون شما ..!

عرفه روز حسینِ ...

السَّلَامُ عَلَى الشَّيْبِ الْخَضِيب ../ السَّلَامُ عَلَى الْخَدِّ التَّرِيبِ ..

أَلسَّلامُ عَلَى الْمَقْطُوعِ الْوَتينِ ...

پ.ن: قسمتی از زیارت ناحیه مقدسه ...

این کربلایی کوچکِ غم دیده ../ این شکافنده علم ..

این همه خاطرات تنشنه با تو چه کرد . . .؟!

پ.ن: ...

اِصْبِرُوا عَلَی أداءِ  الفَرائِضِ، وَ صابِرُوا عَدُوَّکُم، وَ رابِطُوا  إمامَکُمُ  المُنْتَظَرَ

برانجام واجبات شکیبایی کنید و در برابر دشمنتان پایداری ورزید وپیوندتان

را با امامی که در انتظار اویید استحکام بخشید ...

  غیبه النعمانی، ص 34..

نقطه ی آبیِ رنگ پریده . . .

ادامه ی مطلب را بخوانید ...

کلاغ ها لا به لای موهای سیاهت خانه کردند ..

نرسیدن  میشود سهم دست ها

. . .

آیینه!

نوازشم میکنی میان  این کلمات ..؟!

یا وارونه میکنی  نوازش را مثل کلمات ..؟!

بزن ..! بزن  وقتی هیچکس مثل او نمیتواند نوازش هارا وارونه کند

. . .

به پای دلبری هایت ../ شاعران شهر غزل ها سروده اند ...

به پای بدنامی ات ../ قصه ها ...

تو خودچه شعری میسرایی؟!

شعر نو . . .!

کفش های تو لمس کردنی ایست وقتی پاییز را از سرم بیرون میکنی ..

بیرون بکش پاییز را با رد پاهایت ..

با چشم هایت

. . .

من کسی را به جز تو ندارم که مرا ببخشد ../ به ندازه تمام نگرانی هایت من را ببخش

اِلهي لا تُؤَدِّبْني بِعُقوُبَتِكَ وَلا تَمْكُرْ بي فی ../ خدايا مرا به مجازات و عقوبتت ادب مكن و مكر مكن به من

. . .

پ.ن : از عاشقانه های ابوحمزه ثمالی

یک پنجره تاریکی ../ سکوت و سکوت به اجبار ..

موهای تو که باز میشود ../شبگردی میکند شب میان موهایت ..

یک پنجره نور میخواهد این آسمان  ../ شبِ موهای تو را دوست دارم

. . .

سهم من این است ...

گم شدن در زمستان سرد ../ و در اندوهی سرد جان دادن ..

 سهم من ../ سفری است به خیال فراموشیِ تاریخ ..

به فراموشیِ نارسیده ی قدم ها ../ به فراموشی دست ها ..

بیا کمی به هم برسیم ..

دستها را

من دوست دارم

. . .

صدایش را صاف میکند و نگاه میکند زیر سایه ای مبهم رد پای کلمات را ..

خم میشود آرام ..

سکوت میشود میان  این همه واژه ناگفته ../ میان این فصل از کلمات که جا مانده اند در اندوه زمستانی سرد در کوچه ای بن بست از خاطرات ..

ثانیه ها به سرعت میروند و قلمم رد شعری  را زده تا انتهای این کوچه بن بست که ادعا میکند شعری از او گذشته ...

پاهایی بی رمق و اُفقی نا امن ...

 و اندوه واره ای بی پایان  ..

بیا برویم .../برویم به گوشه ای از آغوش گرم ...

گوشه ای از آغوش گرم مادر

. . .

دیدم آواز میخواند زیر لحاف نارنجی ...

سرد بود ، پر از تنهایی ..

سینه اش خِش خِش میکرد ../ نفس میکشید به آرامی ..

نگران بود!نگران آیینه های بی جیوه ../ نگران این شب بارانی ..

می نوشت پاییز .../ میخواند مردانگی ...