روسری ات را محکم تر ببند .../ آرزویم موهای توست در دستانم .../ بگذار عاشقی کنم در آسمانِ شعر . . .

صدای دوچرخه پستچی که می آید جشنی برپا میشود .../ نمازی خوانده میشود .../ تا دلی شاید آرام گیرد ...

نامه ای بی مهر که سرجنگ دارد با هرچه هست .../ بی نام و نشانی از نویسنده ای خوانده میشود بر بر روی تخت ...

خیس میشود تمام نامه .../ باران میشود چشم ها ...

این ناجوانمردانه ترین جنگ عالم است ...

جنگ نابرابری ست .../ قلم در مقابل دل .... 

نامه ای بی مُهر .../ خواننده ای بی مِهر . . .

از غروب پنجشبه تمام دلتگنی هایم شروع میشود .../ مدام دستم به نوشتن است و دلم به خواندن

دلتنگی از تو ترانه شده و بغض برای من خاطره ...

خاطره ی روز ها و شبهای عاشقی .../ خاطره آن شب قدری که بی اختیار سر نماز اشک از چشمانم توبه شد و دستانم را گرفتی .../ هنوز هم یادم هست میلرزیدم وقتی تو مرا بغل کردی ...

آغوشت آنقدر ها گرم بود که با دوری از آغوشت بلرزم ...

تنم بوی یاس گرفته بود و دلم انتظار عاشقی ...

اما امروز غروب جمعه است و تو دوباره نیامدی .../ من خود میدانم که مانع ظهورم ...

نه بوی یاسی مانده و نه انتظار عاشقی .../هرچه که مانده دنیاست و دلبری هایش ...

تو بیا و دلبری کن .../ بیا و مارا خدایی کن ...

گاهی که شبیه حالا تاریکم، که قدم نمی‌رسد به آسمانت .../ که ریشه‌هام به حب ِ فانی ِ زمین و زمینی‌هات چنگ زده و بالا رفته .../ خدایی کن و بیشتر باش . . .

- - - - - - - - - - - - -

الحمدلله علی کل نعمة / و اسئل الله من کل خیر/ و اعوذ بالله من کل شر / و استغفر الله من کل ذنب و اتوب الیه . . .

گفتي  كه  مستجاب  كنم  گر  دعا  كنی .../ توفيق هم عطا كن و حال دعا ببخش

- - - - - - - - - - - - -

پ.ن: دعای توبه از امام صادق (ع)

فکر میکردم همیشه قدم زدن های واژه ها را دوست داری در لا به لا تمام شعر هایم .../ فکر میکردم تمام دوستت دارم ها را دوست داری .../ فکر میکردم ماه را دوست داری ، همان ماه بالاسر که به قول سهراب ماه بالا سر تنهاست ...

فکر میکردم دوست داری نیمه شب های روی گونه های شب با دست هایمان لبخند بکشیم و با دل هایم یک قلب .. .

یک قلب که برای تمام عاشقی هایمان بتپد . . .

اما حالا چه شده که بدون من  در تمام شعر ها قدم میزنی و به ستاره ها چشمک میزنی؟!

واژه ها را تنبیه میکنی که اسمی از من نیاورند .../ و چراغ هارا خاموش میکنی که خاطرات ندرخشند . . .

بیچاره دلم هنوز هم آن قلب روی گونه های شبش میدرخشد و لبخند میزند به عشق ...

به عشق خاموشِ نشدنی . . .

درد و دل که میکنی .../ ناله ای میشوی روی گونه های باران .../ بغض میشوی روی شانه های خدا . . .

بغض میکنند واژه ها .../ غزل فروشی میکنند خاطرات را . . .

خنده هایت .../ ربنـّـا ی عاشقی هایم . . .

چشم هایت .../ روشنی معصومانه آن رُز وحشی خندان وآرام . . .

داستانی ساخته ام بنام زندگی .../ پایانی دارد بنام عاشقی . . .

نقش پاییز را خوب ایفا کردی .../ بیا و حال مستندی بهاری باش برای این دستهای زمستانی . . .

از یاد تو افتادم .../ قلمم شکست . . .

منتظر نشسته ام ../ رو نیمکت روبروی آن سرسره ی  کوچک قرمز .../ مثل همان وقت ها که زیر برف با هم به تماشای رد پاهای بچه ای مینشستیم که جز برف و آن سرسره قرمز هیچکس را نداشت .../ سرما در وجودش گرم بود و تنها دلیلش برای زندگی عاشقی های کودکانه و شیرینش بود و تنها با تکه نانی از نانوایی همان روبروی پارک روز را به شب میگذراند.../یا مثل همان وقت ها که بهاری را با دستهای تو ستایش میکردم .../ یا مثل همان روزهایی که از آن دختر بچه ی شیرین و معصوم یاد گرفتیم که همیشه درد ها و خستگی هایمان  را لب طاقچه دلمان بنویسم .../ مثل همان وقتها که گلهای بهار نارنج روی پیراهن  دختر بچه را با بوسه ای میچیدی و زمان در گذر بهار چون بهار عبور میکرد . . ./

مثل همان یک ربع مانده به دیدار که همیشه دخترک منتظر ما بود و دست هایش منتظر بهار . . ./

ولی حال من منتظر بهار دستانت هستم . . .

غربت دستهای سرد توست .../ وقتی قالی رویایی را با گل های گرمش میبافی . . .

خودم را گم کردم روی پلک هایت .../ باید مثل بوسه ای بنشینم روی گونه هایت . . .

دلهره هایم را آویخته ام به بند بند آیه های  قرآنت .../ خورشید که تو باشی تطهیر میشود دلم . . .

تکمیل کن این تصویر در حال احداث را .../ کلاغ ها به بی راهِ رفتند . . .

بیا و چتر شو.../ اعتماد کن به باران و من . . .

گرگ و میش چشم هایت ../خواب را از چشمانم گرفته است . . ./قطره ای خواب بریز در چشمانم . . .

دوباه خودت منو خواستی امام رضا... /با واسطه هرکاری تونستی کردی که بیام پیشت .../ نمیدونم لایق این همه محبت هستم یا نه؟!/ ولی امیدوارم خودت دستمو بگیری و دوباره بلندم کنی . . .

قلمم شکسته است / پایش درد میکند / سست شده احساسش / بتراشش / شاید عوض شد تقدریش . . .

هر کاری میکنم با موهایت بازی کنم / شعر میشوند در بین کلمات . . .

دلم وسوسه ی رفتن دارد و دلم شهوت ماندن . . .

یک مشت کلمه را با چاقو سربریدم به جرم خیانت به من  / تورا چه کنم . . . ؟!

من اینجا مچاله میشوم از نبودنت / نوازشی میخواهم . . .

روسری ات را محکم نبند / گره میخورد نفس هایم . . .

ردِ شقایق را میزنم پشت نگاه تو / حلقه ای میرقصد روی گونه های شب / سکوت میشود باران هستی / شبنم یاد توست که میخواند : شقایق باید بود . . .

احترام را مزه مزه میکند / سجده میکند به واژه های این سطر از دفترم که نام تو را پیش کش کرده به آیه های الهی . . .

تیغ تیز و سرمه سیاه چشم هایت / دست خودم نیست جنون . . .

چکمه های ضرورت را به پا کرده ام / راهی سفری شده ام بی پایان / نفس نفس زنان نزدیک میشوم / دیگر نفس ها ضرورتی ندارند برای کشیدن  ...

کوله ات را بسته ای با چندی از خاطره ها / میترسم شانه ات درد بگیرد / شعر نمیخواهم / چتر باز کن خاطره هایمان خیس نشوند . . .

غم هایم را با واژه ها تزئین میکنم / اینگونه کسی عمقش را نمیفهمد . . .

- - - - - - -

پ:ن:یاد گرفته ام ...

همه یادگاری هایم را با دستان خودم از بین میبرم / حتی پروانه مشکی عاشقیِ مان . . .

غم هنوز به خانه اش برنگشته بود که کلاغ ها رسیدند/ قصه شوم ما ادامه دارد . . .

تصادف شدیدی کرده ام با هجوم بی وقفه درد / درد میکند تمام درد هایم . . .

مژه هایت خیس که میشوند / سیاه میشود روزگارم / گریه نکن دنیای من . . .

دلتنگی هایم را بغل کردم / باد بوی زلف تو را آورد / کاش دلتنگی ام را هم ببرد . . .

تاریکی های شهر خسته از سکوت / صدایی میخواهند و آرامشی / بَقِیَّةُ اللّهِ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ...

- - - - - - - - - - - - - -

پ.ن: آیه ۸۶ سوره هود/آقا بیا بخاطر یاران ظهور کن

تنهام مثل کلاه قرمزی ...